Każdy chyba Rodzic, mając na względzie „specyfikę naszych czasów” chciałby, aby jego dziecko sprawnie posługiwało się językiem obcym. Najczęściej myślimy o języku angielskim. Nauka języka obcego nowożytnego została też uwzględniona w podstawie programowej wychowania przedszkolnego.
Informacje dotyczące nauczania języka obcego nowożytnego w przedszkolach i innych formach wychowania przedszkolnego w świetle obowiązujących przepisów znajdziesz tutaj.
Wiek przedszkolny ze względu na olbrzymią plastyczność dziecięcego umysłu to wspaniały moment na rozpoczęcie zabaw z nauką języka obcego. Jednocześnie pewne obawy może budzić fakt, że jest to również okres kiedy dziecko uczy się/utrwala umiejętności związane z językiem ojczystym. Aby nauka języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym przebiegała sprawnie, a dziecko chętnie uczestniczyło w zajęciach, muszą zostać spełnione pewne warunki. Są to m.in.:
- Nauka musi przebiegać w formie zabawy. Dziecko przedszkolne nie będzie przyswajało skomplikowanych reguł gramatycznych itd. Poznawanie języka obcego przebiega w podobny sposób jak przyswajanie języka ojczystego. Proces ten jest jednak dla dziecka o wiele trudniejszy. Nie mówimy oczywiście o dzieciach z rodzin bilingwalnych.
- Nauka musi przebiegać w warunkach dostosowanych do potrzeb dziecka, znajdujących się w strefie najbliższego rozwoju. Należy przez to rozumieć zadania, których dziecko nie potrafi za pierwszym razem wykonać samodzielnie, jednak jest w stanie je wykonać przy drobnym wsparciu. Zadania te nie mogą być zbyt łatwe, aby nie znudziły dziecka, ani zbyt trudne, aby go nie zniechęciły.
- Nauczyciel powinien zwracać się do dzieci wyłącznie w języku, którego naucza. Niedopuszczalne jest stosowanie metody tłumaczeniowej np. „Po angielsku pies to dog”. Wbrew pozorom takie podejście jest to proste, wymaga jednak odpowiedniego przygotowania i nastawienia ze strony nauczyciela.
- Nauka powinna być urozmaicona tzn. wykorzystujemy ruch, śpiew, taniec, formy plastyczne, aby dziecko zaciekawić i dostarczyć mu różnorodnych bodźców.
- Najlepszym sposobem na naukę języka obcego jest tzw. immersja tj. zanurzenie w języku obcym. Oznacza to, że dziecko otaczane jest ze wszystkich stron i w każdej sytuacji językiem obcym tak jak w naturalnym środowisku. Dobrym rozwiązaniem wydaje się być np. obecność przez cały dzień w przedszkolu nauczyciela, który zwraca się do dzieci tylko w języku angielskim.
- Na rynku dostępnych jest wiele pomocy dydaktycznych, to od nauczyciela zależy wybór odpowiednich materiałów. Nauczyciel dobiera zaakceptowany przez MEN program nauczania lub tworzy własny – autorski. W kompetencjach nauczyciela jest również ewentualny dobór podręczników czy kart pracy. Korzystanie z nich nie jest jednak koniecznością. Bardzo dużo zależy więc od wizji nauczyciela prowadzącego zajęcia.
Biorąc pod uwagę specyfikę wieku dziecka, metody i techniki nauczania oraz to, w jaki sposób dziecko przyswaja język obcy, w nauce języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym możemy wyróżnić dwie istotne grupy działań:
-
Pytania „zakazane”:
- Czego się dziś nauczyłeś na angielskim?
- Jak jest po angielsku drzewo?
- Powiedz po angielsku jak się nazywasz.
- Co to jest? To jest dog?
-
Zachowania pomocne:
- Gramy w gry czy zabawy, śpiewamy razem z dzieckiem piosenki, których uczyło się w przedszkolu
- Dostarczamy mu bodźców umożliwiamy słuchanie piosenek czy oglądanie krótkich prostych bajek w języku angielskim
- Jeżeli już bardzo chcemy „sprawdzić” czy dziecko zapamiętało coś z zajęć angielskiego w przedszkolu, róbmy to po angielsku oraz tak jak nauczyciel. Zadajmy pytania, na które odpowiadać dziecko uczyło się w przedszkolu np. What’s your name? What’s this?
- Nie wychodźmy poza obszar nauczanego w przedszkolu materiału. Naszym zadaniem jest wspierać dziecko, dostarczać mu możliwości obcowania z językiem i oswajania się z nim, a nie bombardować niezrozumiałymi treściami i powodować narastającą niechęć.
Według podstawy programowej dziecko kończące edukację przedszkolną i rozpoczynające naukę w szkole powinno posiadać następujące umiejętności:
- uczestniczenia w zabawach prowadzonych w danym języku np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych;
- rozumienia bardzo prostych poleceń i reagowania na nie;
- powtarzania rymowanek, prostych wierszyków i śpiewania piosenek w grupie;
- rozumienia ogólnego sensu krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami.